De scorende verkoper

Het was een lange ondergrondse gang. Met op ooghoogte een doorlopende spiegel. Terwijl je erlangs liep richting de winkel, moest je er wel in kijken. Het was onmogelijk recht voor je uit te kijken. Een even lang lint was onder de spiegel op de muur geplakt. “Zo ziet de klant je” stond erop gedrukt. Een enkele verkoopster hield stil om het V&D-sjaaltje goed te draperen rond haar hals.

Het was rond kersttijd en als student verdiende ik bij als verkoper. Ik genoot daar enorm van. Keek op naar het superieure verkooptalent dat ik achter de kassa mocht gadeslaan. De wat oudere joviale man verkocht een rekenmachine aan een vrouw die in het voorbijgaande vroeg waar de gloeilampen lagen. Geweldig knap vond ik dat.

En toen… toen was het mijn beurt. Een echtpaar kwam een rekenmachine voor hun kersverse brugklas-zoon kopen. Ik wilde ook wat verkopen en liet ze een prachtig apparaat zien, met duizenden functies, lekkere toetsen, stootvast. Ik wist dat het ding voor de eerste klas mavo een overkill was, maar zette toch al mijn charmes in om de verkoop rond te krijgen. En dat lukte uiteindelijk. Mijn eerste succes! Wow, ik kan dat ook!, ging er door me heen.

Maar… de donkere wolk, die ik die avond niet wilde toelaten, voel ik nog altijd. Want ik heb die arme mensen iets aangesmeerd dat ze niet nodig hadden. Het was een wijze les. Tegenwoordig vraag ik eerst: wat wil je bereiken? Wat zoek je precies? En als dan blijkt dat ik kan helpen, dan doe ik dat graag.

Kijk daarom niet op de Aanbod-pagina op deze website. Althans, niet direct. Vraag je eerst af: wat wil ik bereiken? Daarna is het veilig om te klikken.