Storytelling zonder voorbereiding

Je zit in een gesprek, en al pratende besef je dat je de ander een boodschap wil meegeven. Een anekdote zou geweldig werken. Maar ja… dat had je je vooraf nog niet bedacht. Wat nu? Daar komt instant storytelling om de hoek kijken.

Instant Storytelling?

Jazeker. Ook in spontane situaties kun je storytelling gebruiken. Hier volgen een paar tips.

1. Verhalen vinden

Het vinden van het juiste verhaal of anekdote is vaak knap lastig. In een eerder blog beschreef ik hoe je via het thema bij een verhaal kan komen. Juist in een onverwachte situatie kun je met een verhaal zorgen voor empathie, vertrouwen of motivatie. Maar je hebt je daarop niet voorbereid. Ga dan zo te werk: luister naar wat de ander vertelt en voel of er een emotie in zit. Vaak is die er. Misschien moet je daarvoor eerst een paar keer “waarom?” vragen, en dan komt er iets naar boven. Wellicht herken je de situatie, het probleem of het gevoel. En voor je het weet komt er een eigen ervaring bij je naar boven. Voila: daar is de anekdote die je kunt inbrengen.

Een andere manier is om vier verhalen in je repertoire op te nemen. Eentje voor elke basisemotie (boos, bang, blij, bedroefd). Erg fijn als je op die manier kunt reageren, waardoor de ander resoneert met jouw verhaal. En daarmee de sfeer van het gesprek en jullie relatie positief beïnvloedt.

Vinden van verhalen lastig? Volg de workshop Presenteren met Storytelling.

2. Verhaal versterken

En wat kun je al pratende doen om je anekdote, herinnering of verhaal krachtig te maken? Twee dingen. Het eerste is aandacht hebben voor de basale verhaalelementen: hoofdpersoon, streven, probleem, climax, afloop.
Als voorbeeld neem ik nu het element Probleem. Dat is de kwestie of het conflict dat in elk boeiend verhaal aanwezig is. Als je weet wat het probleem in je anekdote is, laat hem dan duidelijk zien. Ga er niet achteloos overheen door te zeggen:

Nee, laat het probleem even bestaan, want daarmee maak je het verhaal interessant voor je gesprekspartner. Maak het desnoods nog wat erger:

Het tweede punt dat ik hier meegeef is emotie. Jouw emotie. Wat voelde je op de belangrijke momenten in het verhaal? Misschien dit:

3. Verhaal vertellen

Tenslotte gaat het erom hoe je het vertelt. Dit is iets dat je leert door te oefenen. Want je kunt stiltes, vertragingen, volumewisselingen, mimiek, oogopslag en dergelijke als techniek aanleren. Maar dat kan nep overkomen.

Door vaak een verhaal te vertellen wordt het een soort tweede natuur. Geleidelijk word je steeds meer gezien als een natuurlijke verhalenverteller. Dé manier om dit authentiek te doen is… door het niet in te zetten.

Dat klinkt raar misschien. Ik bedoel dat je je 100% inleeft in het verhaal. Dat je alles voor je ziet, het verse gras ruikt, het zachte haar voelt en de grommende auto hoort. En vooral dat je de gebeurtenis opnieuw beleeft en voelt wat je toen voelde. Dan ben je in het verhaal gekomen en hoef je je niet druk te maken over technieken. Dan gaat alles vanzelf, automatisch, zonder jouw bewuste aandacht. Dan is het authentiek. En dat kun je totaal onvoorbereid doen!

Over dit laatste gaat de workshop Storytelling.