Wat is het echte verhaal van de manager?

Iedereen was bang voor hem.

De directeur stond bekend als een vreselijke boeman.

Er gingen de wildste verhalen over hem rond. Hij veegde andermans meningen van tafel. Vriendjes zette hij op mooie functies. Mensen renden soms huilend zijn kantoor uit. Kortom, je bleef liever bij hem uit de buurt.

Dat is me lang gelukt. Tot die ene dag…

Hij vroeg me langs te komen om over een belangrijk project te spreken. En ik had een vermoeden dat ik een andere mening had dan hij. Door alle verhalen die ik over hem gehoord had, was ik behoorlijk zenuwachtig. Je begrijpt dat ik er nogal tegenop zag.
Zijn secretaresse ontving me en deed de deur van zijn heiligdom voor me open. Gespannen probeerde ik zo ontspannen mogelijk te zijn en ging zitten aan zijn bureau. Hij keek nauwelijks op van zijn toetsenbord.

Daar zat ik dan, recht tegenover de vijand

Hij typte gewoon door terwijl ik wachtte tot hij mij zou opmerken. Er ging van alles door me heen. Hoe zou het gesprek verlopen? Hoe zou hij op mij reageren? Zou ik spijt krijgen van mijn ideeën? Maar ook: dit is te idioot voor woorden. Hij kan me wat. Ik zeg gewoon wat ik ervan vind. En als hem dat niet aanstaat, dan maar niet. Dan wil ik hier niet eens meer werken.

Even later draaide zich naar me toe. ‘Zo Erik, mooi dat je er bent.’ Al snel ging het over mijn project en vertelde hij zijn ideeën. Waarop ik gedurfd de mijne deelde die inderdaad anders waren.

Onrustig wachtte ik zijn reactie af

Zou ik nu ook zijn gebrul over me heen krijgen? Was dit het onvermijdelijke einde van mijn loopbaan? Maar nee, integendeel. Hij had geïnteresseerd geluisterd. Maakte aantekeningen. Het werd uiterst vriendelijk en bijna vriendschappelijk. Met een grote glimlach en hartelijke handdruk namen we afscheid.

Wat gebeurde hier nou?

Achteraf analyseerde ik hoe de vork mogelijk in de steel kon zitten. De man had inderdaad een sterke mening. Misschien had hij een eigen stijl had ontwikkeld, het piepsysteem: ongenadig hard roepen hoe het zit, en als niemand me durft tegen te spreken, dan zal ik wel gelijk hebben. En als iemand wel wat durft te zeggen, dan is dat de moeite waard om naar te luisteren. De verhalen – of beter gezegd: de roddels – hadden me echter op het verkeerde been gezet.

Zo zie je maar wat een sterke uitwerking een verhaal kan hebben. Je begrijpt dat ik als business storyteller liever de positieve kracht gebruik. Want veel mensen luisteren nu eenmaal beter naar verhalen, dan naar argumenten. Als je dat besef eenmaal hebt, ga je ook verhalen vertellen. Maar blijf weg van de roddels!

Wat is jouw verhaal?

Ben jij manager en heb je het idee dat mensen een verkeerd beeld van je hebben? Dit gaat je helpen!