De onspirerende spreker

5 november 2012  |  Categorie: Boeiend spreken

blankDe eerste spreker op het congres was werkelijk fantastisch. Goed verhaal, concreet, foto’s op de beamer, beweging op het toneel, humor en interactie met het publiek.

De tweede spreker was totaal anders.

Hij klom achter het katheder en pakte zijn papieren. Er kwam een monotone (voor)lezing. Lange zinnen vol open deuren en details die achterwege hadden mogen blijven. De man keek af en toe de zaal in, maar leek geen oog te hebben voor onze verveelde blikken.

Terwijl ik mijn mail begon te lezen, wachtte ik samen met de anderen tot het voorbij was. Ik voelde medelijden met die arme dagvoorzitter, die een paar afsluitende, aardige zinnen moest bedenken. Dat deed me denken aan een symposium eerder dit jaar.

Na een veel te lange, trage en droge toespraak kreeg de dagvoorzitter de microfoon terug. Hij begon met de spannende woorden: “We zochten een inspirerende spreker….”.
Hij keek een paar tellen de zaal in en zei niets. Ik onderdrukte een enorme lachbui. Wat een mop! Maar, hoe gaat hij dit afmaken??, vroeg ik me af.
Dat deed hij met een grote glimlach: “… en daar zijn we zeer goed in geslaagd. Dankjewel!”.

Spreken is een vak. Deze dagvoorzitter verstaat hem.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Privacyvoorkeur centrum