Hoe krijg je een ander zover?

Het was een groene woonwijk uit de jaren ’70. We woonden in een rijtjeshuis, net als de buren naast en tegenover ons. Een wijk waarin de mensen langs elkaar heen leefden. Voor dinkys een prima plek.

Tot die ene zondagmiddag.

De smartlappen gilden over de straat en, erger nog, drongen de huizen binnen. Na een tijdje had ik er genoeg van en zou vriendelijk vragen of het wat zachter kon.

Om bij de voordeur van de overburen te komen, liep ik om het blok heen. Een beetje zenuwachtig, want de muziekstijl liet mij weten dat het waarschijnlijk “andere” mensen waren. Aan de toenemende decibels te horen, kwam ik steeds dichterbij. En ja hoor, daar zag ik de boosdoener. Voor de wijd openstaande deur zag ik een stevig man met tweedagsbaard in een hemd op een campingstoeltje zitten. Naast hem vele lege bierflesjes op de grond.

Zou deze man zich iets van mijn fatsoenlijke vraag gaan aantrekken? Iets in mij drong erop aan om mijn mond te houden en door te lopen. Dat voelde niet goed, maar wel verstandig.

Nadat ik thuis mijn laffe ondaad had goedgepraat, hoorde ik mijn buurman links naar buiten stappen. Hij schreeuwde zo hard hij kon “en nou kappen met die herrie anders krijg je een steen door je ruit!”. Binnen 5 tellen was het stil.

Wat leren we hieruit? Spreek andermans taal en je wordt direct begrepen. Zo is het ook met storytelling. Vertel een verhaal waarin de luisteraar zich herkent en je boodschap komt binnen. Draagvlak ontstaat, zonder het te hoeven creëren.