Oombama

Barack Obama had donderdag een ontmoeting met president Abbas in Ramallah. Toen ik de televisie aanschakelde zag ik dat er live een persconferentie te volgen was. Obama stond achter een dikke houten catheder, naar links en rechts kijkend, zoals we dat vaker bij hem zien. Toch was er nu iets anders.

Dit keer spiekte hij voortdurend in zijn tekst, het had soms een voorgelezen klank. Tja, je kunt onder tijdsdruk nu eenmaal niet alles onthouden.

Authentiek vertellen

En toen… stopte hij met voorlezen. Ineens werd hij spontaner. Bleef iedereen aankijken. Dacht langer na over zijn woorden. Mij bevalt dat. Want deze geïmproviseerde woorden zijn van hem, niet van zijn tekstschrijvers. Ze zijn ingegeven door indrukken van de dag en van het moment. Onbewerkt. Het hoort authentieker aan.

Persoonlijk en herkenbaar

Wat het vooral sterk maakte was dat hij over gewone mensen begon. Van mensen die hij ter plekke gesproken had. Over hun leven in die gevaarlijke regio. Hij spiegelde zich aan hen door op te merken dat hij aan zijn dochters moest denken. Die vroeger ook niet dezelfde kansen hadden als andermans dochters. “Ik ben net als jullie”, zegt hij daarmee als een soort oom. “Ik begrijp je situatie maar al te goed.” Wellicht helpt dit ook in Ramallah om wat meer vertrouwd te worden.

Dit kan jij ook

Wat kun jij hiermee? Wel, vertel eens een eigen anekdote of leg verbanden tussen werksituaties en je persoonlijke leven. Laat horen wat het project of de organisatiewijziging met je doet. Gebruik je gezinsleven eens als metafoor. Je komt dichterbij als je dat doet. Het inspireert. Wat Oombama kan, dat kun jij ook.