Overtuigen met storytelling

28 februari 2018  |  Categorie: Effectief samenwerken, Persoonlijke verhalen, Vloeiend veranderen

Luisteren naar een anderWat als je iemand wilt overtuigen, maar die staat daar niet voor open? Je merkt dat hij of zij eigenlijk niet eens wil luisteren. Wat dan?
Lees dit waargebeurde verhaal over hoe je storytelling kan inzetten om je verhaal wél te laten landen.


Regisseren. Dat was het toverwoord van de divisiemanager tijdens onze heidag. Hij deed zijn best ons te overtuigen dat ons team moest veranderen naar een regie-organisatie en we het werk dus vooral moesten uitbesteden en minder zelf doen.
Na een lange plenaire discussie mocht ieder teamlid nog iets zeggen. Daar werd driftig en openhartig gebruik van gemaakt. De argumenten vlogen over tafel, de voor- en tegenstanders nog net niet. Welke argumenten dat waren weet ik niet meer. Maar het zal ongetwijfeld gegaan zijn over de aanpak, de manier van communiceren en de mate waarin de organisatie de medewerkers hierin betrok. En vast ook over verant­woordelijkheden, rollen en organisatie­schema’s.
Je kunt daar uren over praten zonder echt ergens te komen. En dat gebeurde dan ook. Ik hoorde mijn teamgenoten hun argumenten spuwen en merkte dat er niemand echt werd overtuigd. Het schoot niet op! Terwijl we het rondje deden en ik naar dit alles luisterde, realiseerde ik me dat het geen zin zou hebben als ik ook met argumenten zou komen. Ik moest iets anders doen. Ik moest iets vertellen dat zou opvallen. Ik moest een ander geluid laten horen, het patroon door­breken. Maar hoe?

Overtuig ook met Storytelling

Toen ik aan de beurt was, wist ik het. Ik zou een verhaal vertellen!

De verbouwing

“Nu we het hebben over het voeren van regie en het uitbesteden van werk aan anderen, moet ik ineens terugdenken aan een situatie thuis. Je moet weten, ik heb al op jonge leeftijd geleerd om gereedschap te gebruiken en ben intussen erg handig bij het klussen in en om het huis. Ongeveer tien jaar geleden woonden we in een oud huis en ik was begonnen aan een groot project. De hele bovenverdieping zou ik verbouwen: vier kleine kamers zouden worden vervangen door drie grotere. Omdat het allemaal in de avonduren moest gebeuren, zou het een flinke tijd duren, maar dat was niet erg. We sliepen in de enige slaapkamer die nog over was, nadat ik de rest volledig had weggebroken.
Na een aantal weken hard werken stond er een stevige muur en een perfect deurkozijn, waardoor de contouren van de voorste slaapkamer zichtbaar werden. Dit ging lekker! Niet supersnel, maar ik was zeer te spreken over het resultaat.

Deadline

Toen kwam er een kink in de kabel. Mijn zwager had een dringend huisvestingsprobleem en we hadden aangeboden dat hij wel een paar maanden bij ons kon logeren (dat pakte natuurlijk niet zo goed uit, maar dat is een heel ander verhaal). Probleem was dat er nog geen slaapkamer voor hem beschikbaar was. En hij zou al over twee weken komen! In die tijd zou ik die voorste slaapkamer nooit af kunnen krijgen. Er zat niets anders op dan de hulp in te roepen van een andere klusser. Die vonden we. Een vader van een kennis wilde ons tegen een zeer schappelijk bedrag helpen. Een kleine gepensioneerde man in spijkerjack kwam langs. “Dat kamertje in twee weken klaar? Makkelijk!” waren zijn geruststellende woorden.

Hulptroep

De dag erop kon hij al beginnen. Die avond kwam ik opgewonden uit het werk thuis en rende direct naar boven. Wat was ik nieuwsgierig! En, toegegeven, de man was razendsnel. In één dag tijd bouwde hij waar ik wel een maand over zou hebben gedaan. Terwijl ik de lekkere geur opsnoof van het zaagsel op de grond, bekeek ik zijn werk. Het regelwerk voor het plafond en het schuine dak zaten er in, de aansluiting voor de plafondlamp was aangelegd en de knieschotten stonden er ook al. Dat was een lekker gevoel: je komt thuis en het werk is een flink stuk opgeschoten.

Had ik het maar zelf gedaan

Maar mijn blijheid sloeg snel om toen ik wat nauwkeuriger keek.
“Verdorie, hij heeft het regelwerk gespijkerd! Waarom gebruikt hij geen houtlijm en schroeven?” dacht ik bij mezelf. Ik legde mijn hand om een van de regels en voelde dat het heel gemakkelijk kon bewegen. Dit zat niet echt stevig in elkaar. Hier en daar staken de veel te dikke spijkers scheef uit het splijtende hout.
“$%@# Zó kan ik óók heel snel!” zei ik tegen mijn vrouw. Die avond belde ik met de klusser. Hij zag het probleem niet zo.
“Als de gipsplaten er tegenaan zitten, merk je er niks meer van hoor”, zei de senior beunhaas. Gezien de tijdsdruk was er geen alternatief. Er zat niets anders op dan door te gaan op de ingeslagen weg.

Goed, er wás een slaapkamer

Twee weken later kwam mijn zwager. Hij kon slapen in een kamer met muren, een dak, een raam, een cv-radiator en een bed. Feitelijk voldeed het aan wat hij nodig had. Maar ik kende alle plekken waar de spijkerbeun de weg had afgesneden. Ik wist waar de wand niet vlak was, welke gipsplaat je een paar millimeter kon indrukken en dat je het bijna loszittende stopcontact moest vasthouden als je de stekker van het bedlampje er uit wilde trekken.

Mijn conclusie

Je krijgt spijt als je voor weinig geld iets snel gedaan wilt hebben. Kwaliteit kost geld. Omdat je de juiste leverancier moet vinden en afspraken moet maken over oplevercriteria, werkwijze, materialen, boeteclausules en dat soort zaken. Ik werd er niet blij van. En ik vraag me nu sterk af waarom ons bedrijf wél blij gaat worden als we werk gaan uitbesteden terwijl we goed gekwalificeerde mensen hebben om het zélf te doen.”

Mijn collega’s waren er stil van. Terwijl ik het verhaal vertelde, had ik ieders volledige aandacht. Hoewel vast niet elke collega thuis de boel vertimmert, kon iedereen zich er wél wat bij voorstellen. Ze legden associaties met hun eigen ervaringen uit de privésfeer of uit de werksituatie. En ze konden allemaal de link leggen tussen mijn verbouwingsproject en het werk dat we zakelijk uit handen zouden moeten geven. Het nare gevoel dat je het werk, dat je altijd zelf hebt gedaan, straks aan een ander moet overlaten, was herkenbaar. Je kunt natuurlijk allerlei argumenten vóór of tegen opvoeren, maar de kracht van dit gevoel kan dat niet evenaren.

Jij kunt ook overtuigend zijn. Met storytelling.

Misschien wil je anderen in de organisatie meenemen in je visie, strategie of idee. Of je mensen enthousiast maken voor een project of verandering. Vertel ze dan gerust de feiten en de cijfers, maar weet dat je pas echt overtuigend bent met een goed verhaal. Je leert het in deze training.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Privacyvoorkeur centrum